یکشنبه 85/7/30 ساعت 8:51 صبح   خورشیدم را از من مگیرید... شب است !شبی تیره تر از همیشه ... منم و تنهاتر از همیشه ....خسته ام... شکسته ام!منم با بغضی نترکیده ... منم اما بدون من... دیگر منی وجود ندارد...دیگر خون در رگهایم خشکید.... آسمان بر سرم خراب شد! گناه نکرده و دل سوخته؟ ....تمام شد! عهدم را خواهم شکست! بر همه قوانین شما خواهم خندید... بر اعتقاد شما ... بر عشق شما .... از این پس بر غربت خود خواهم گریست ! های های ! بر تنهایی ام! بر غم بی تو بودن ... به خدا قسم ! خود را نیز گم خواهم کرد ... دیوانه خواهم شد... دیوانه ! و بر دنیای شما خواهم خندید.دیوانه وار قهقهه خواهم زد... در صحرای زندگی سر بر بیابان نبودن خواهم گذاشت... اسمی از من نبرید ... دیگر از شما هیچ نمی خواهم. هیچ... ای زندگی !لعنت بر تو ...دیگر دل خسته من تحمل فریبی دیگر ندارد... می خواهم تنها باشم ...اما بگذار با تو سخن بگویم ...با تو ! هر چی آرزوی خوبه مال تو ... هر چی که خاطره داری مال من .... روزهای خوب زندگی مال تو ... شبهای بی قراری مال من.... دلم تنگ لحظه ای محبت بی منت تو! معصومیت تو ! تا ابد بی قرارت خواهم ماند... بدان که نابود خواهم شد... التماس می کنم...به این دل خسته من رحم کنید ... جانم را ... خورشیدم را از من مگیرید... نوشته شده توسط: باران سمیعی نوشته های دیگران ()