و صدای باران را روی پلک تر عشق یکشنبه 85/7/30 ساعت 9:19 صبح   من در این خانه به گمنامی نمناک علف نزدیکم من صدای نفس باغچه را می شنوم و صدای ظلمت را وقتی از پشت درختی می ریزد و صدای سرفه ی روشنی از پشت درخت  عطسه ی آب از هر رخنه ی سنگ  چکچک چلچله از سقف بهار  و صدای صاف باز و بسته شدن پنجره ی تنهایی و صدای پاک پوست انداختن مبهم عشق متراکم شدن ذوق پریدن در بال و ترک خوردن خودداری روح  من صدای قدم خواهش را می شنوم و صدای پای خون را در رگ تپش قلب شب آدینه و صدای باران را روی پلک تر عشق...     نوشته شده توسط: باران سمیعی نوشته های دیگران ()