انتهای یک روز بارانی یکشنبه 85/7/30 ساعت 9:8 صبح   آن شب را به خاطر داری که در انتهای یک روز آفتابی باران می بارید زمستان بود و هوا بی رحمانه بر سر دخترک گل فروش باران می پاشید آن شب دخترک گل فروش لاله می فروخت و تو بی اعتنا ایستاده بودی شاید هم دلت می سوخت  اما نمی توانستی ریشه های فرو رفته در خاکت را بیرون بیاوری و گامی برداری اما من آن شب بارانی دیدم که دخترک گریه نمی کرد حتی ناله از سرما چشم هایش روشن بود و چه حس غریبی در پشت پرده ی چشمانش می روئید آن شب که نه نیمه ی همان شب به دنبالش رفتم  آهسته قدم بر می داشت اما گرمای اشتیاقش را برای رسیدن می شد حس کرد من چقدر دورم از او که فکر می کردم جفای نا مادری و یا نا پدری نا مهربان او را راهی خیابان کرده است اما آسمان بارانی آن شب هم با من همراه شد دخترک رفت... رفت و رفت ... تا رسید به خانه ای کلنگی پسرک خردسالی به استقبالش می آمد پسرک بیمار بود ... سرفه می کرد ... صورتش و ابروهایش مو نداشت ... دخترک لبخند زنان او را در آغوش گرفت و صبح خورشید از پشت بام خانه ای کاهگلی طلوع کرد...   نوشته شده توسط: باران سمیعی نوشته های دیگران ()